Na początku myślałem że to kolejna głupia amerykańska komedia, później myślałem że to klon Szkoły Uczuć, ale zostałem mile zaskoczony. Ćwierć filmu przerwałem gdyż odwiozłem przyjaciółkę do domu. Po powrocie zastały mnie napisy końcowe ale po smutnej muzyce upewniłem się poniekąd co do zakończenia. Dokończyłem w internecie. Bohater w filmie mówił że Rachel nie umrze ale ja wiedziałem że to albo podpucha albo powiedziane na "tu i teraz" dlatego wiedziałem że i tak skończy się źle. Niemniej jednak stwierdzam że zarówno on jak i ta dziewczyna byli na pewien sposób pokrzywdzeni przez otaczające ich środowisko i los. On - wycofany społecznie i nie rozumiany, bez praktycznie bratniej i miłej duszy poza nią, ona z kolei cierpiąca na śmiertelną chorobę. Tak to czasami w życiu jest. Środowisko nie rozumie niektórych osób i większość uważa je za przybłędy, wyrzutki społeczeństwa i ludzi niepotrzebnych nikomu którzy najlepiej powinni nie istnieć. A przecież oni nikomu krzywdy nie robią. Albo ktoś młody kto chciałby jeszcze wiele w życiu zrobić zapada na ciężką chorobę. Nie wiem czy dobrze zrozumiałem ten film i jego przesłanie ale był dobry. Jeszcze ciekawa myśl z filmu którą wypowiedziała matka Rachel - "Nigdy nie będziesz miał dziecka jeśli nie będziesz naprawdę kochał jego matki". Bezcenne.